چند نمونه از ديدار كنندگان امام مهـدى (عج )

چند نمونه از ديدار كنندگان امام مهـدى (عج )

1 ـ ((مـحـمـد بـن اسـمـاعـيـل بـن مـوسـى بـن جـعـفـر)) كـه پـيـرمـردتـريـن فـرزنـدان رسول خدا(

صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) در عراق بود، مى گويد:

((فـرزنـد امـام حـسـن عسكرى (عليه السلام ) را بين دو مسجد ديدم كه آن وقت كودك بود)).

2 ـ ((موسى بن محمّد)) (نوه امام موسى بن جعفر (عليه السلام ) ) مى گويد:

((حـكـيـمـه )) دخـتـر امـام جـواد (عليه السلام ) و عمّه امام حسن عسكرى گفت : من حضرت

قائم (عليه السلام ) را در شب ولادتش و بعد از آن ديدم .

3 ـ ((فتح مولى الزرارى )) مى گويد: از ابا على بن مطهّر شنيدم كه مى گفت :

حـضـرت مـهـدى (عـليـه السـلام ) را ديده است و طول قامت حضرت مهـدى (عليه السلام ) را

وصف مى نمود.

4 ـ از كـنـيـز ابـراهـيـم بـن عـبـده نـيـشـابـورى كـه از بـانـوان نـيـك بـوده نقل شده كه گفت :

مـن هـمراه ابراهيم بر فراز كوه صفا ايستاده بوديم كه حضرت مهدى (عج ) آمد و سخنانى به

ابراهيم فرمود.

5 ـ از ابن عبداللّه بن صالح نقل شده كه او حضرت مهدى (عليه السلام ) را در كنار كعبه مقابل

حجرالا سود، ديده است كه مردم براى بوسيدن حجرالا سود، هجوم مى آوردند و او مى فرمود:

((مسلمين به اين كار (هجوم و كشمكش ) ماءمور نشده اند)).

6 ـ ((ابراهيم بن ادريس )) از پدرش نقل مى كند كه گفت :

من حضرت مهدى (عليه السلام ) را بعد از پدرش امام حسن عسكرى (عليه السلام ) ديدم كه به

حدّ بلوغ رسيده بود، دست و سرش را بوسيدم .

7 ـ ((احـمـد بـن نـصـر)) مـى گـويـد: با عنبرى بودم ، سخن از جعفر (كذّاب ) به ميان آمد، عـنـبـرى

از او بدگويى كرد، من گفتم غير از او (كسى امام بعد از امام حسن عسكرى ) نيست ، عنبرى

گفت : آرى غير از او هست .

گفتم : آيا او را ديده اى ؟.

گفت : نه ، ولى غير از من ، او را ديده اند.

گفتم : او كيست كه او را (يعنى حضرت مهدى (عليه السلام ) را) ديده است ؟.

عنبرى گفت : همين جعفر (كذّاب ) او را دوبار ديده است .

8 ـ و هـمـچـنين از ابونصر، طريف خادم روايت شده كه حضرت مهدى (عليه السلام ) را ديده است .

و نظير اينگونه روايات بسيار است و در انجام مقصود، همين قدر كفايت مى كند، عمده ترين دليـل

بـر وجـود حـضـرت مـهـدى (عـليـه السـلام ) هـمـان دليـل (عـقل ) است كه قبلاً گفتيم و بقيه

مطالبى كه بعد از آن ذكر شد، به عنون تاءكيد و تاءييد آن است و اگر اين مطالب را در اينجا نمى

آورديم ، ضررى به مقصود نمى زد و دليل قبل كفايت مى كرد.