علائم ظهور حضرت مهـدى (ع )

علائم ظهور حضرت مهـدى (ع )

در ايـنـجـا بـه ذكـر قـسـمـتـى از نـشـانـه هـاى ظـهـور حـضـرت قـائم آل محمد (اَرْواحُنا فَداه ) مى

پردازيم كه پيش از ظهور آن حضرت رخ مى دهد:

1 ـ خـروج سـفـيـانـى (سـفـيـانـى ، يـكـى از طـاغـوتـهـاى مـقـدّس مـآب از نـسـل ابـوسـفيان است

و در شام به دست سپاه حضرت مهدى (عليه السلام ) شكست خورده و كشته مى شود).

2 ـ كـشـتـه شـدن سـيـّدِ حـسـنـى (جـوان خـوش صـورت از آل امام حسن (عليه السلام ) با

سپاهش به حمايت از امام زمان (عليه السلام ) برمى خيزد و سرانجام ، به شهادت مى رسد).

3 ـ اختلاف بنى عبّاس در رياست دنيا.

4 ـ گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان .

5 ـ گرفتن ماه در آخر آن ماه ، برخلاف عادت (و نظم فلكى ).

6 ـ فرو رفتن زمين بيداء (زمين بين مكّه و مدينه ).

7 ـ فرو رفتن زمين در نقطه اى از مشرق و مغرب .

8 ـ توقّف خورشيد، هنگام اوّل ظهر تا وسط وقت عصر.

9 ـ طلوع خورشيد از مغرب .

10 ـ كشتن ((نفس زكيّه )) در پشت كوفه همراه هفتاد نفر از نيكان .

11 ـ سر بريدن يك مرد هاشمى بين حجرالا سود و مقام ابراهيم (عليه السلام ) .

12 ـ ويران شدن ديوار مسجد كوفه .

13 ـ به اهتزاز درآمدن پرچمهاى سياه از جانب خراسان .

14 ـ خروج يمانى (يمانى از مردان نيك و طرفدار امام زمان (عليه السلام ) است ) كه به حمايت از

آن حضرت ، با سپاه خود برمى خيزد.

15 ـ ظهور مغربى در مصر و حكومت او بر مردم شام .

16 ـ فرود تركها به جزيره .

17 ـ ورود روميان به رمله .

18 ـ طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق كه همچون ماه مى درخشد سپس دو جانب آن خم

گردد كه نزديك شود كه آن دو جانب به همديگر متّصل شوند.

19 ـ پديد آمدن سرخى در آسمان كه در فضا پراكنده گردد.

20 ـ آتشى در طول مشرق ، آشكار شود و سه روز يا هفت روز در آسمانى باقى بماند.

21 ـ پاره نمودن عرب اسارت خود را و حكومت عرب بر شهرها و كشورها.

22 ـ بيرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم .

23 ـ كشتن امير مصر، توسّط مردم مصر.

24 ـ خراب شدن شام .

25 ـ اختلاف سه پرچم در شام (كشمكش سه گروه ).

26 ـ ورود دو پرچم قيس و عرب به كشور مصر.

27 ـ به اهتزاز درآمدن پرچمهاى قبيله ((كنده )) در خراسان .

28 ـ آمدن اسبهايى از جانب مغرب ، تا اينكه در كنار حيره (نزديك كوفه ) بسته شوند.

29 ـ برافراشته شدن پرچمهاى سياه از جانب مشرق به سوى حيره .

30 ـ طغيان آب فرات ، به طورى كه سرازير كوچه هاى كوفه گردد.

31 ـ خروج شصت دروغگو كه همه آنان ادّعاى نبوت مى كنند.

32 ـ خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب (عليه السلام ) كه همه آنان ادّعاى امامت براى خود دارند.

33 ـ سـوزانـدن مـردى بـلنـد مـقـام از شـيـعيان بنى عبّاس بين سرزمين جلولاء (واقع در هفت

فرسخى خانقين ) و سرزمين خانقين .

34 ـ بستن پلى نزديك محله كرخ بغداد.

35 ـ برخاستن باد سياهى در بغداد، در آغاز روز.

36 ـ زلزله شديد در بغداد.

37 ـ فرو رفتن بيشتر شهر بغداد در زمين بر اثر زلزله .

38 ـ ترس عمومى كه عراق و بغداد را فراگيرد.

39 ـ مرگهاى سريع و عمومى در بغداد.

40 ـ كم شدن اموال و انسانها و محصول كشاورزى .

41 ـ پـيـدايـش مـلخ در فصل خود و در غير فصل خود تا آنجا كه زراعتها و غلاّت را از بين ببرد.

42 ـ كم شدن غلاّت و محصولات گياهى .

43 ـ اختلاف و كشمكش در ميان دو صنف از عجم و خونريزى بسيار بين آنان .

44 ـ بيرون آمدن بردگان از زير فرمان اربابان و كشتن اربابان .

45 ـ مسخ شدن جمعى از بدعتگذاران ، به صورت ميمون و خوك .

46 ـ پيروزى بردگان بر شهرهاى اربابان .

47 ـ نـداى (غـيرعادى ) از آسمان بر همه جهان به طورى كه هركسى در هر زبانى باشد آن ندا را

به زبان خودش مى شنود.

48 ـ پيدايش صورت و سينه انسان در قرص خورشيد.

49 ـ مـردگـانى زنده از قبرها بيرون آيند و به دنيا بازگردند و به ديد و بازديد با همديگر بپردازند.

50 ـ در پـايـان هـمـه ، 24 بـار، باران پى در پى مى آيد و زمين خشك را پس از مرگش ، زنـده و

سـبـز و خـرّم مـى كـنـد و به دنبال آن بركتهاى زمين بروز مى نمايد و در دسترس قرار مى گيرد.

و بـعـد از ايـن حـوادث ، هـرگـونـه بـلا و ناراحتى و گرفتارى معتقدين به حق از شيعيان حـضـرت

مـهـدى (عـليـه السـلام ) برطرف مى گردد، در اين هنگام آنها آگاه شوند كه امام عصر (عَجَّلَ اللّه

تعالى فَرَجَه الشّريف ) در مكّه ظهور كرده است براى يارى او به سوى مكّه رهسپار شوند، چنانكه

روايات ، بيانگر اين مطلب است .

ايـن نـشـانه هايى كه ذكر شد، پاره اى از آنها حتمى است و پاره اى مشروط به شرايطى اسـت و

خـداونـد دانـاتـر اسـت كـه چـه خـواهـد شـد و مـا آنـچـه را نقل كرديم ، از كتب از حديث و روايات ،

گرفته شده ، از خداى بزرگ كمك مى جوييم و از درگاه او توفيق سعادت مى خواهيم .